Pieśni protestanckie wykorzystywane w Kościele katolickim, cz. II

Kto los swój złożył w ręce Boga

(Wer nur den lieben Gott läßt walten)

Czas na powrót z tytułową serią wpisów. Dzisiaj na kolację serwuję Wam historię w/w protestanckiej pieśni. Pieśni, która jak się przekonacie, jest bardzo ciekawa pod względem treściowym, a jej melodia wprowadza specyficzny klimat w naszych umysłach.

"Wer nur den lieben Gott läßt walten" została skomponowana w 1641 r. przez Georga Neumarka (1621-1681). Napisał on zarówno słowa tej pieśni, jak i jej melodię. Po raz pierwszy ukazała się ona w zbiorze Neumarka, pt. "Fortgepflantzer musikalisch-poetischer Lustwald" wydanego w Jenie, w 1657 r. Pieśń ta została włączona także do zbioru "Praxis pietatis melica" autorstwa Johanna Crügera (1598-1662) oraz w 1704 r. wydrukowano ją w zbiorze Johanna Anastasiusa Freylinghausena (1670-1739) o tytule "Geistreiches Gesangbuch".

Pieśń składa się z siedmiu zwrotek, gdzie każda zapisana jest w sześciu wersach.

Poniżej oryginalna melodia zapisana przez Neumarka, w jego dziele:

Obecnie istnieje kilka wersji tej pieśni, głównie różnią się od siebie metrycznie, gdyż oryginał jest zapisany na 3/2, a druga popularna wersja jest na 4/4. Oprócz tego istnieją różnice melodyczne, ale wydaje mi się, że nie są one aż tak istotne, co metrum, ponieważ ono zmienia nieco charakter tego utworu.

Pieśń od początku swojego istnienia cieszyła się dużą popularnością. W baroku doczekała się prawdopodobnie największej liczby opracowań, dokonanych przez J.S. Bacha. Poniżej przykład kantaty tego kompozytora opartej na tejże pieśni, o numerze BWV 93:

Późniejsi kompozytorzy, którzy opracowywali tę pieśń, to m.in.: Felix Mendelssohn, Johannes Brahms, Max Reger.

Ten protestancki utwór jest używany do dzisiaj, szczególnie często w kręgach luterańskich. Ale co z polską wersją?

Jej polski tytuł, to "Kto los swój złożył w ręce Boga". Osobiście istnienie tej pieśni odkryłem tylko w śpiewniku "Droga do nieba" a konkretnie jego dodatku, gdzie znajduje się pod numerem 008:

Pozwala to sądzić, że pieśń ta w polskiej wersji jest szczególnie chętnie śpiewana na Śląsku Opolskim, jednak staram się wprowadzać ją do parafii, w której pracuję, pomimo innego kawałka Polski, gdzie się znajduje, ze względu na jej walory merytoryczne oraz melodyczne.

Jeżeli mówimy już o terenach opolskich, to tradycyjny przykład wykonania pieśni w języku polskim, będzie pochodził prosto z Opola. Polecam wysłuchać, bo naprawdę warto: